It's in the name

Mijn naam, Mathias, is afkomstig uit het Frans. De naam stamt af van Mattheüs. Mattheüs was de apostel die na de dood van Judas zijn plaats innam. Mathias betekent dus letterlijk: geschenk van god.


Ik ben vernoemd naar mijn grootvader, Mathieu. Eigenlijk wouden zijn ouders, mijn overgrootouders dus, hem Mathias noemen. Toen ze dit zeiden tegen de ambtenaar van de burgelijke stand in Hechtelt, liet deze dat echter niet toe. In die tijd was het nog niet toegelaten om eender welke naam te kiezen. Dus werd er voor Mathieu gekozen, deze naam heeft dezelfde betekenis als Mathias.

Ik heb 2 bijnamen. Mathi, dit wordt vooral gebruikt op de voetbal omdat het korter is om uit te spreken en dus kunnen er snel instructies gegeven worden. Daarnaast wordt ik ook  Mathijs genoemd, deze wordt maar door een aantal leerlingen op school gebruikt, ik heb wel geen idee waar het vandaan komt.

Dyslexie

Tegenwoordig krijgen steeds meer kinderen te horen dat ze dyslexie hebben. Maar bij de meeste kinderen is er weinig aan te doen omdat het te laat is opgemerkt. Deze kinderen gaan er dan ook voor de rest van hun leven last van hebben. Ik niet.

Toen ik in het 3e leerjaar zat, had ik veel problemen met lezen. Waar de meeste kinderen in mijn klas al aan leesniveau AVI 7 zaten, had ik nog moeite met AVI 3. De school heeft toen testen afgenomen en hieruit bleek dat ik dyslexie had. En een redelijk erge vorm ook.

Vanaf dat moment ben ik zowel op school als daarbuiten logopedie gaan volgen, dit nam per week zo'n 3 uur in beslag. Aangezien ik een energierijk kind was, vond ik dit alles behalve leuk. Maar dankzij de aanmoedigingen van mijn ouders hield ik het 3 jaar vol.

Genezen ben ik niet, ik zal altijd fouten blijven maken, maar het heeft wel enorm geholpen. Ik ben dus enorm blij dat ik die logopedie gevolgd heb, want leven met dyslexie is veel moeilijker dan zonder.

Poëzie tegen hardleerse bestuurders

Het komt steeds vaker in het nieuws: 'hardrijder veroordeeld voor zoveelste overtreding.' Hieruit blijkt dat hardrijders het niet makkelijk verleren en dat alleen straffen niet helpt. Politierechter Peter Vandamme heeft dan ook een aparte manier gevonden om dit te verhelpen.

De Brugse rechter Vandamme staat erom bekend vaak celstraffen te geven om de daders tot inkeer te brengen, daarom was iedereen des te meer verrast doen hij tijdens een zitting over een dronken bestuurder plots een gedichtenbundel boven haalde en deze begon voor te lezen. De betreffende bundel was hem opgestuurd door een grootmoeder die 12 jaar geleden haar kleindochter verloor na een tragisch verkeersongeval. Madeleine Derleyn (80) voelde frustratie, kwaadheid en onmacht waar ze niet mee om kon. Dus besloot ze om haar gevoelens neer te schrijven en dat resulteerde in de gedichtenbundel.

Het eerste 'slachtoffer' van Vandamme was een grootmoeder die zonder lichten en met een glas te veel aan het rijden was. De vrouw wist niet wat er gebeurde toen de rechter haar plots een gedicht voorlas. 'U heeft zelf ook kleinkinderen', zei Vandamme. 'Deze mevrouw verloor haar kleinkind in het verkeer. Wat zou u ervan vinden als iemand in uw toestand uw kleinkinderen aanrijdt?' Stilte.

Missie geslaagd dus voor Vandamme. Hij is dan ook van plan om de gedichten vaker te gebruiken.

Dit is volgens mij een goede manier om verkeersagressie aan te pakken. Aangezien de meeste wegpiraten toch niet luisteren naar wat een rechter zegt, is het misschien beter om zo'n aangrijpend gedicht te gebruiken zodat ze er toch over na zullen denken.

Zelf ken ik niemand die slachtoffer was van verkeersagressie, maar mijn moeder wel. Toen mijn moeder ongeveer 12 jaar oud was, is haar beste vriendin doodgereden door een dronken bestuurder. Ik kan mij niet voorstellen hoe erg dit geweest moet zijn voor haar. Daarom is elke oplossing tegen verkeersongevallen een goede.

Bron: Het Nieuwsbald 17/12/2014