Betoog

Er gaat te veel geld om in het voetbal.

Het geld maakt het voetbal kapot. Het zijn niet de ploegen  met de beste visie of een mooie traditie die het voetbal controleren, de ploegen met het grootste budget nemen over.

In het huidige voetbal zijn er spelers die het vijfvoudige in een week verdienen in vergelijking met de modale werkende mens in een heel jaar. Ook worden er steeds hogere transfersommen betaald. Neem nu Kevin De Bruyne die deze zomer voor 74 miljoen euro van Wolfsburg naar Manchester City ging. De Bruyne verdient daar tot 320.000 euro per week. Tegenwoordig gebeurt zo’n transfer elke transferperiode een aantal keer. Daarnaast krijgen spelers binnen een club zo een hoog loon om ze toch maar bij de club te houden. Cristiano Ronaldo verdient bijvoorbeeld 70 miljoen euro per jaar.

De hoge lonen en transfersommen zorgen ervoor dat steeds meer clubs in financiële problemen komen. Als de clubs hier geen oplossing voor vinden,  worden ze failliet verklaard. Dan is de enige oplossing die ze nog hebben fuseren met een andere club. Dit is meestal in een lagere klasse en hierdoor verandert de naam van de club, wat dan weer een nadeel is voor de supporters.

Als een club wel een oplossing vindt is dat meestal door een investeerder. Deze investeerders, die tegenwoordig veelal van het Oosten afkomstig zijn, doen dit vooral als pleziertje en hebben vaak niks te maken met de club. Zo is er bijvoorbeeld Vincent Tan, de Maleisische eigenaar van de Engelse tweedeklasser Cardiff City. Toen hij de ploeg overnam veranderde hij de clubkleuren voor het eerst in 103 jaar van blauw naar rood, gewoon omdat hij bijgelovig was. Ook gelooft hij dat het nummer 8 geluk brengt en dus werden alle spelers en stafleden zonder dit nummer in hun geboortedatum prompt ontslagen.

Door deze investeerders, maar ook door de belastingpolitiek in bepaalde landen, bestaat er geen eerlijke concurrentie meer. De afstand tussen de rijke en arme clubs wordt steeds groter. Aangezien geld kwaliteit betekent is dit een logische trend. Dit is een spijtige zaak omdat de spanning steeds meer afneemt. En dan zijn er nog de Spaanse clubs. De Spaanse grootmachten zoals Real Madrid en Barcelona hebben beiden een financieel sterke voorzitter, maar zijn hier niet afhankelijk van. Dit komt vooral omdat de Spaanse staat hen toelaat om een enorme schuldenlast te dragen. Zo hebben alle profclubs in Spanje te samen een schuldenlast van 3,5 miljard euro. En dat in een land dat een moeilijk economische situatie heeft.

Al deze zaken zorgen ervoor dat the beautiful game, zoals ze in Engeland zeggen, steeds less beautiful wordt. Er wordt daarom veelal gehoopt dat er een verandering in komt. De vrees bestaat echter, en terecht,  dat deze tendens zal aanhouden. Dit zou het einde kunnen betekenen van het voetbal zoals we dat vandaag kennen. 

It's in the name

Mijn naam, Mathias, is afkomstig uit het Frans. De naam stamt af van Mattheüs. Mattheüs was de apostel die na de dood van Judas zijn plaats innam. Mathias betekent dus letterlijk: geschenk van god.


Ik ben vernoemd naar mijn grootvader, Mathieu. Eigenlijk wouden zijn ouders, mijn overgrootouders dus, hem Mathias noemen. Toen ze dit zeiden tegen de ambtenaar van de burgelijke stand in Hechtelt, liet deze dat echter niet toe. In die tijd was het nog niet toegelaten om eender welke naam te kiezen. Dus werd er voor Mathieu gekozen, deze naam heeft dezelfde betekenis als Mathias.

Ik heb 2 bijnamen. Mathi, dit wordt vooral gebruikt op de voetbal omdat het korter is om uit te spreken en dus kunnen er snel instructies gegeven worden. Daarnaast wordt ik ook  Mathijs genoemd, deze wordt maar door een aantal leerlingen op school gebruikt, ik heb wel geen idee waar het vandaan komt.

Dyslexie

Tegenwoordig krijgen steeds meer kinderen te horen dat ze dyslexie hebben. Maar bij de meeste kinderen is er weinig aan te doen omdat het te laat is opgemerkt. Deze kinderen gaan er dan ook voor de rest van hun leven last van hebben. Ik niet.

Toen ik in het 3e leerjaar zat, had ik veel problemen met lezen. Waar de meeste kinderen in mijn klas al aan leesniveau AVI 7 zaten, had ik nog moeite met AVI 3. De school heeft toen testen afgenomen en hieruit bleek dat ik dyslexie had. En een redelijk erge vorm ook.

Vanaf dat moment ben ik zowel op school als daarbuiten logopedie gaan volgen, dit nam per week zo'n 3 uur in beslag. Aangezien ik een energierijk kind was, vond ik dit alles behalve leuk. Maar dankzij de aanmoedigingen van mijn ouders hield ik het 3 jaar vol.

Genezen ben ik niet, ik zal altijd fouten blijven maken, maar het heeft wel enorm geholpen. Ik ben dus enorm blij dat ik die logopedie gevolgd heb, want leven met dyslexie is veel moeilijker dan zonder.

Poëzie tegen hardleerse bestuurders

Het komt steeds vaker in het nieuws: 'hardrijder veroordeeld voor zoveelste overtreding.' Hieruit blijkt dat hardrijders het niet makkelijk verleren en dat alleen straffen niet helpt. Politierechter Peter Vandamme heeft dan ook een aparte manier gevonden om dit te verhelpen.

De Brugse rechter Vandamme staat erom bekend vaak celstraffen te geven om de daders tot inkeer te brengen, daarom was iedereen des te meer verrast doen hij tijdens een zitting over een dronken bestuurder plots een gedichtenbundel boven haalde en deze begon voor te lezen. De betreffende bundel was hem opgestuurd door een grootmoeder die 12 jaar geleden haar kleindochter verloor na een tragisch verkeersongeval. Madeleine Derleyn (80) voelde frustratie, kwaadheid en onmacht waar ze niet mee om kon. Dus besloot ze om haar gevoelens neer te schrijven en dat resulteerde in de gedichtenbundel.

Het eerste 'slachtoffer' van Vandamme was een grootmoeder die zonder lichten en met een glas te veel aan het rijden was. De vrouw wist niet wat er gebeurde toen de rechter haar plots een gedicht voorlas. 'U heeft zelf ook kleinkinderen', zei Vandamme. 'Deze mevrouw verloor haar kleinkind in het verkeer. Wat zou u ervan vinden als iemand in uw toestand uw kleinkinderen aanrijdt?' Stilte.

Missie geslaagd dus voor Vandamme. Hij is dan ook van plan om de gedichten vaker te gebruiken.

Dit is volgens mij een goede manier om verkeersagressie aan te pakken. Aangezien de meeste wegpiraten toch niet luisteren naar wat een rechter zegt, is het misschien beter om zo'n aangrijpend gedicht te gebruiken zodat ze er toch over na zullen denken.

Zelf ken ik niemand die slachtoffer was van verkeersagressie, maar mijn moeder wel. Toen mijn moeder ongeveer 12 jaar oud was, is haar beste vriendin doodgereden door een dronken bestuurder. Ik kan mij niet voorstellen hoe erg dit geweest moet zijn voor haar. Daarom is elke oplossing tegen verkeersongevallen een goede.

Bron: Het Nieuwsbald 17/12/2014

'Oudjes' weggestemd uit Nederlandse taal

Zoals er elk jaar een woord van het jaar wordt gekozen, zijn er ook elk jaar verkiezingen voor het lelijkste woord van  het jaar.

Het woord 'oudjes' mag verdwijnen uit het Nederlands, dat vinden de deelnemers van de verkiezing Weg met dat Woord! van het Instituut voor Nederlandse Lexicologie (INL). Achtduizend Vlamingen en Nederlanders namen hieraan deel.

'Het is een goed teken dat  'oudjes' verkozen is tot het lelijkste woord van het jaar', aldus Katrien Vandeveengaete van ouderenvereniging OKRA. 'Steeds meer mensen beseffen dat ouderen met respect behandeld moeten worden.' Toch was de verkiezing dit jaar erg spannend. Vorig jaar haalde 'kids' het nog met een duidelijke 40 procent van de stemmen, nu had oudjes (18 procent) veel meer concurrentie van de woorden 'yolo' (you only live once) en 'participatiesamelenleving' (allebei 17 procent van de stemmen). Opmerkelijk is dat 'participatiesamenleving' in 2013 nog verkozen werd tot woord van het jaar.

Het woord 'oudjes' zal niet meteen uit de Van Dale geschrapt worden. 'Ik snap goed waarom het weggestemd wordt', zegt hoofdredacteur Ruud Hendrickx. 'Er blijkt geen respect uit voor het individu. Maar het is niet omdat een woord niet gebruikt wordt, dat men de betekenis niet moet kunnen opzoeken in ons woorden boek'

Voor mij is het een goede zaak dat 'oudjes' niet meer gebruikt gaat worden. Ik vind het woord van weinig respect getuigen voor mensen die in hun leven hard gewerkt hebben en eigenlijk niets mis gedaan hebben. Ze zijn alleen ouder geworden.

Bron: Het Nieuwsblad 16/12/2014

The Hobbit 3: the battle of the five armies

The Hobbit: the battle of the five armies is het 3de en laatste deel van de Hobbit trilogie. Dit fantasy-werk, van de geniale J.R.R. Tolkien, is het verhaal dat vooraf gaat aan The Lord of the Rings. Deze films evenaren zal echter een onmogelijke opdracht zijn, maar alle The Lord of the Rings fans zullen meer dan enthousiast zijn om deze film te bekijken.

Het mooie palletje van topacteurs is de grote troef van deze film. Met Orlando Bloom (als Legolas) en Ian McKellen (als Gandalf) spelen misschien wel de twee populairste acteurs uit The Lord of the Rings series mee in deze film. McKellen lijkt wel geboren om de rol van Gandalf in te vullen. Terwijl Orlando Bloom, ook bekend van Pirates of the Caraïben, menig vrouwenhart sneller laat slaan en hij is nog een steengoede acteur erboven op. De transformatie van een schuwe, luie hobbit zoals Bilbo Baggings tot een echte held wordt perfect gespeeld door Martin Freeman. Freeman, hiervoor te zien in series als The Office en Sherlock, kan hiermee voor de doorbraak in zijn carrière zorgen.

Met Sir Peter Jackson beschikt deze film over een van de beste regisseurs ter wereld. Jackson, die graag al eens opduikt in zijn eigen films, was ook al de regisseur van The Lord of the Rings en kan zich dus helemaal inleven in het verhaal. Hij vindt vaak de ideale mix van spanning en humor, waardoor hij een groot publiek kan bekoren.

In Nieuw-Zeeland, het thuisland van Peter Jackson, is het grootste deel van deze film gedraaid. Het bergachtige landschap is perfect om deel uit te maken van deze film. Ook de special effects zijn geweldig. Wie niet zou weten dat dit een fantasy-film was, zou het verschil met de echte wereld niet eens merken. De crew verdient een vette premie voor het werk dat ze hier geleverd hebben.

Na het zien van de film is de enige mogelijke conclusie: hou je van actie en fantasy, dan moet je deze film gezien hebben! Zelfs als je maar één film kon zien, moet je deze nog altijd bekijken. Het kan bijna niet anders dan dat deze film een kaskraker wordt.

God ontsteekt niet meer in 'toorn', hij is 'woedend'

Iedereen heeft wel al is een Bijbel gelezen, of stukken voorgelezen gekregen. En zeker wanneer je een kind bent staan er veel moeilijke woorden in, die het moeilijker maken om de verhalen te begrijpen. Het Nederlandse Bijbelgenootschap heeft hier een oplossing voor gevonden.

Het Nederlandse Bijbelgenootschap pakt ter gelegenheid van zijn 200ste verjaardag uit met een primeur: een Bijbelvertaling die iedereen begrijpt. Geen kinderbijbel, die vaak bij benadering het origineel vertelt, maar een vertaling uit het Grieks, Hebreeuws en Aramees. Wel met slechts 4.000 verschillende Nederlandse woorden. Een Bijbel in gewone taal.

Acht jaar geleden zijn elf vertalers aan deze moeilijke opdracht begonnen. Ze lieten leerlingen uit het technisch onderwijs van verschillende Nederlandse scholen woorden uit de Bijbel aanduiden die ze niet begrepen. Hierna moesten de vertalers deze woorden aanpassen tot iedereen ze begreep.

Rudy Van Moere (oud-hoogleraar Oude Testament en Bijbels Hebreeuws) zegt dat deze versie zeker zal aanslaan in het onderwijs. "Voor kinderen in het lager onderwijs zijn de klassieke vertalingen te moeilijk. Misschien is deze instapversie soms iets te kort door de bocht, maar later kunnen mensen nog altijd een meer literaire versie lezen."
Bert Claerhout, hoofdredacteur van Kerk&Leven, hoopt dat deze bijbelversie nieuwe lezers aantrekt. "Zelf houd ik vast aan mijn vertrouwde versie. Maar als deze eenvoudige versie een nieuw publiek aanboort, is dat prima. Hoe meer mensen met de Bijbel in contact komen, hoe beter."

Zelf ben ik niet gelovig en lees bijgevolg de Bijbel niet, toch vind ik dit een goed initiatief omdat het de Bijbel toegankelijker maakt. Ook voor mensen, met bijvoorbeeld dyslexie, die moeilijker lezen kan het ook interessant zijn.

Bron: Het Nieuwsblad 2/10/2014